એક સમયે, એક શહેરમાં એક મોટા ઝાડ પર સિંધુક નામનું પક્ષી રહેતું હતું. સૌથી ચોંકાવનારી વાત એ હતી કે તે પક્ષીનો મળ સોનામાં ફેરવાઈ ગયો. આ વાત કોઈને ખબર નહોતી. એકવાર એક શિકારી તે ઝાડ નીચેથી પસાર થઈ રહ્યો હતો. શિકારી એ ઝાડ નીચે આરામ કરવા રોકાઈ ગયો. જ્યારે સિંધુક પક્ષી તેની સામે શૌચ કરી રહ્યો હતો ત્યારે તે આરામ કરી રહ્યો હતો. પંખીનો મળ જમીન પર પડતાં જ તે સોનામાં ફેરવાઈ ગયો. આ જોઈને શિકારી ખૂબ ખુશ થઈ ગયો અને તેણે પક્ષીને પકડવા માટે જાળ બિછાવી.
સિંધુક જાળમાં ફસાઈ ગયો અને શિકારી તેને તેના ઘરે લઈ આવ્યો. સિંધુકને પાંજરામાં બંધ જોઈને શિકારીને ચિંતા થવા લાગી કે જો રાજાને આ વાતની જાણ થશે તો તે સિંધુને દરબારમાં હાજર કરવાનું કહેશે એટલું જ નહીં, તેને સજા પણ કરશે. આ વિચારીને શિકારીએ ડરીને પોતે સિંધુકને રાજદરબારમાં રજૂ કર્યો અને રાજાને આખી વાત કહી. રાજાએ આદેશ આપ્યો કે સિંધુકને કાળજીપૂર્વક રાખવામાં આવે અને સારી રીતે ખવડાવવામાં આવે. આ બધું સાંભળીને મંત્રીએ રાજાને કહ્યું, “આ મૂર્ખ શિકારી જે કહે છે તેના પર વિશ્વાસ ન કરો. શું ક્યારેય એવું બને છે કે પક્ષી સોનાનુ ઉત્સર્જન(મળ) કરે છે? તેથી, તેની મુક્તિનો આદેશ આપવો વધુ સારું રહેશે.
મંત્રીની વાત સાંભળીને રાજાએ પક્ષીને મુક્ત કરવાનો આદેશ આપ્યો. ઉડતી, સિંધુક સોનું શૌચ કરીને રાજાના દરવાજે ગયો. આ જોઈને રાજાએ તેના મંત્રીઓને તેને પકડવાનો આદેશ આપ્યો, પરંતુ ત્યાં સુધીમાં પક્ષી ઉડી ગયું હતું. ઉડતી વખતે સિંધુકે કહ્યું, “હું મૂર્ખ હતો જે શિકારી સામે શૌચ કર્યુ , શિકારી મૂર્ખ હતો મને રાજા પાસે લઈ ગયો, રાજા મૂર્ખ હતો મંત્રીની વાત સાંભળી. બધા મૂર્ખ લોકો એક જગ્યાએ છે. ”
વાર્તામાંથી શીખ
બીજાના કહેવાથી ક્યારેય પ્રભાવિત ન થવું જોઈએ અને પોતાના મનનો ઉપયોગ કરવો જોઈએ.
