એક ગામમાં એક માણસ પાસે 19 ઊંટ હતા.
એક દિવસ એ વ્યક્તિનું અવસાન થયું.
મૃત્યુ પછી વસિયતનામું વાંચવામાં આવ્યું, જેમાં લખ્યું હતું કે..
મારા 19 ઊંટમાંથી અડધો ભાગ મારા પુત્રને આપવો જોઈએ, 19 ઊંટમાંથી ચોથો ભાગ મારી પુત્રીને આપવો જોઈએ અને 19 ઊંટમાંથી પાંચમો ભાગ મારા નોકરને આપવો જોઈએ.
દરેકને
19 ઊંટમાંથી અડધોઅડધ એટલે કે એક ઊંટ કાપવો પડશે, નહીં તો ઊંટ પોતે જ મરી જશે. જો આપણે એક કાપી નાખીએ, તો આપણી પાસે 18 બાકી રહી જશે, તેમાંથી એક ચતુર્થાંશ સાડા ચાર છે. પછી? દરેક વ્યક્તિ ખૂબ જ મૂંઝવણમાં હતો. પછી બાજુના ગામમાંથી એક જ્ઞાની માણસને બોલાવવામાં આવ્યો.
જ્ઞાની માણસ ઊંટ પર સવાર થઈને આવ્યો, સમસ્યા સાંભળી,
તેણે કહ્યુ મારો ઉંટનુ પણ વહેચણીમાં સામેલ કરી લો
બધાએ વિચાર્યું કે એક તો મરતો ગાંડો હતો જે આવું વસિયતનામું કરીને જતો રહ્યો, અને હવે આ બીજો આવી ગયો છે જે કહે છે કે મારો ઊંટ પણ તેમની વચ્ચે વહેંચી દો. તેમ છતાં બધાએ તેના વિશે વિચાર્યું એ સ્વીકારવામાં નુકસાન શું છે?
19+1=20.
20 માંથી અડધા, 10 પુત્રને આપ્યા.
20ના 1/4 એટલે કે 5 દીકરીને આપી.
20 મો ઊંટ બચી ગયો, જે જ્ઞાની માણસનો હતો...
તે તેની સાથે તેના ગામ પાછો ફર્યો.
આ રીતે 1 ઊંટ ઉમેરીને બાકીના 19 ઊંટને સુખ, શાંતિ, સંતોષ અને આનંદમાં વહેંચવામાં આવ્યા.
તેથી આપણા બધાના જીવનમાં 19 ઊંટ છે.
5 ઇન્દ્રિયો
(આંખો, નાક, જીભ, કાન, ચામડી)
5 કર્મેન્દ્રિયો
(હાથ,
અને
4 અંતઃકરણ
(મન, બુદ્ધિ, ચિત્ત, અહંકાર)
કુલ 19 ઊંટ છે.
માણસ જીવનભર આ 19 ઊંટોની વહેંચણીમાં ફસાયેલો રહે છે.
અને જ્યાં સુધી આત્માના રૂપમાં ઊંટ તેમાં ઉમેરાય નહીં એટલે કે આધ્યાત્મિક જીવન જીવવામાં ન આવે ત્યાં સુધી સુખ, શાંતિ, સંતોષ અને આનંદની પ્રાપ્તિ થઈ શકતી નથી.
