એક સમયે. એક શહેરમાં એક રાજા રહેતો હતો. રાજા પોતાના રાજ્યમાં સ્વચ્છતા માટે જાણીતા હતા. તેને ગંદકી બિલકુલ પસંદ ન હતી. એક વખત તે થોડા મહિના માટે બીજા રાજ્યમાં ગયો. જ્યારે તે પાછો ફર્યો, ત્યારે એક દિવસ તેણે પોતાનો વેશ બદલી નાખ્યો અને રાજ્યની આસપાસ ફરવા નીકળ્યો. તે જુએ છે કે તેના રાજ્યમાં સર્વત્ર ગંદકી ફેલાયેલી છે.
તે કોર્ટમાં પાછો ફર્યો અને તેના મંત્રીઓને ઠપકો આપવા લાગ્યો. એક મંત્રીએ રાજાને સલાહ આપી અને કહ્યું, "મહારાજ! હું માનું છું કે રાજ્ય દરરોજ સાફ થાય છે. પણ પ્રજા ફરી ગંદકી ફેલાવે છે. રાજ્યને સ્વચ્છ રાખવા માટે પ્રજાનો સહકાર ખૂબ જ જરૂરી છે.
તેથી, મહારાજ! જો તમે એકવાર મીટીંગ બોલાવીને લોકોને સ્વચ્છતાના મહત્વ વિશે જણાવશો તો લોકો પર તેની વધુ અસર પડશે. જેના કારણે ગંદકી પણ અટકાવી શકાય છે. બીજા દિવસે રાજાએ એક સભા બોલાવી અને સ્વચ્છતા વિશે સમજાવતા કહ્યું - આપણા જીવન માટે સ્વચ્છતા ખૂબ જ જરૂરી છે. જે આપણને અનેક રોગોથી બચાવે છે.
તેથી કચરો ડસ્ટબિનમાં જ ફેંકો. રાજાએ રાજ્યમાં કેટલાક વધુ સફાઈ કામદારોની નિમણૂક કરી. હવે લોકો પોતપોતાની જવાબદારી નિભાવવા લાગ્યા છે અને રાજ્યમાં ક્યાંય ગંદકી નથી.
વાર્તામાંથી શીખવું:
આપણી આજુબાજુના વિસ્તારને સ્વચ્છ રાખવા એ આપણી પરમ ફરજ છે.
