એક શહેરમાં વિષ્ણુ નામનો બ્રાહ્મણ રહેતો હતો. બ્રાહ્મણ બહુ વિદ્વાન હતો. પરંતુ તે ખૂબ જ લોભી પણ હતો. તેને ચોરી કરવાનું વ્યસન હતું. જ્યારે પણ તે કોઈ કિંમતી વસ્તુ જોતો ત્યારે તે કોઈપણ કિંમતે તેને મેળવવાનો પ્રયત્ન કરતો. એકવાર તે ક્યાંક પૂજા કરીને ઘરે પરત ફરી રહ્યો હતો. રસ્તામાં તેની મુલાકાત એક વેપારી સાથે થઈ જે બજારમાંથી કોઈ સામાન વેચીને ઘરે પરત ફરી રહ્યો હતો.
બ્રાહ્મણ સમજી ગયો કે આ વેપારી પાસે ઘણી સંપત્તિ હોવી જોઈએ. બ્રાહ્મણ વેપારી સાથે વાતચીત કરવા લાગ્યો. વાતચીત દરમિયાન તેમને તેની સંપત્તિ વિશે પણ જાણવા મળ્યું કે વેપારીએ પૈસા તેની કમર પર બાંધી રાખ્યા હતા. પણ વેપારી પણ બુદ્ધિશાળી હતો. પૈસા તેણે બીજે ક્યાંક છુપાવ્યા હતા.
બ્રાહ્મણે ઠોકર ખાઈને પથ્થર પર પડવાનો ઢોંગ કર્યો અને વેપારીની કમર પકડી લીધી. પરંતુ, વેપારીની કમર ફરતે કશું જ બાંધેલું જોવા મળ્યું ન હતું. બ્રાહ્મણ સમજી ગયો કે વેપારીએ પૈસા બીજે ક્યાંક છુપાવ્યા છે. તેણે વેપારીને પોતાની સાથે રાખેલા પાણીના વાસણમાંથી પાણી પીવા કહ્યું. વેપારીએ વિચાર્યા વગર હા પાડી. પાણીમાં ઝેર ભળવાથી વેપારી બેભાન થઈ ગયો. બ્રાહ્મણ તેની સંપત્તિ લૂંટીને પોતાના ઘરે પાછો ગયો.
નૈતિક:
કોઈ અજાણી વ્યક્તિને તમારું રહસ્ય જાહેર કરવું એ જોખમ વિનાનું નથી
