એક સમયે એક નાના ગામમાં એક હાથી રહેતો હતો. હાથી ખૂબ મોટો હતો અને ગાઢ જંગલમાં રહેતો હતો. તે કોઈથી ડરતો ન હતો અને લોકોને પોતાની શક્તિનો અહેસાસ કરાવવાનું પસંદ કરતો હતો.
એક દિવસ, ગામમાં એક કૂતરો પણ હતો. તે કૂતરો નાનો અને ખૂબ જ બુદ્ધિશાળી હતો. તે લોકોના ઘરે બાળકોને ખુશ કરવા આવતો.
હાથી અને કૂતરો પહેલા એકબીજાને ઓળખતા નહોતા, પણ એક દિવસ તેઓ મળ્યા. તેઓ મિત્રો બન્યા અને સારી વાતો કરવા લાગ્યા. હાથીએ કહ્યું, "તમને મળીને મને ખૂબ આનંદ થયો. હું કદાચ દુનિયાનો સૌથી મોટો અને મજબૂત પ્રાણી છું."
કૂતરાને લાગ્યું કે હાથી થોડો મોટો અને ઘમંડી છે, તેથી તેણે કહ્યું, "હાથી, હું જાણું છું કે તું ખૂબ મોટો છે, છતાં પણ એક માણસ તને ધક્કો મારી શકે છે અને મારી શકે છે. અને મારે બધું બચાવવું પડશે કારણ કે હું ખૂબ નાનો અને નબળો છું."
આ સાંભળીને હાથી હસ્યો અને કહ્યું, "તમે સાચા છો, પણ હું બચવા માટે હજુ પણ તમારી મદદ લઈ શકું છું. મેં મારી શક્તિ અને શક્તિથી તને બનાવ્યો છે."
કૂતરાએ ગંભીરતાથી કહ્યું, "મને ખબર છે કે તું કેટલો શક્તિશાળી છે, પણ મારામાં પ્રેમ અને મદદ કરવાની ક્ષમતા છે."
આ સાંભળીને હાથી વિચારમાં પડી ગયો. તે સમજી ગયો કે શક્તિ અને શક્તિ હોવા છતાં, પ્રેમ અને મદદનો કોઈ અર્થ નથી. હાથીએ તેને અજમાવવાનું નક્કી કર્યું અને તેણે બાળકોના એક સંગીત વાદ્યને શેર કરવા માટે પોતાને ઓફર કરી.
આ જોઈને કૂતરો ખૂબ ખુશ થયો અને બોલ્યો, "હાથી, તેં બધાનું દિલ જીતી લીધું છે. અમારા ગામમાં તારી ખૂબ જરૂર હતી, જ્યાં હંમેશા ખુશી અને પ્રેમનો અભાવ રહેતો હતો."
હાથી ખૂબ ખુશ થયો કારણ કે તેને સમજાયું કે હાથી અને કૂતરામાં સમાન ગુણો છે - પ્રેમ કરવાની અને મદદ કરવાની ક્ષમતા. હાથીના જીવનમાં આ એક મહત્વપૂર્ણ પાઠ હતો કે શક્તિ અને શક્તિ કરતાં પ્રેમ અને મદદ વધુ મહત્વપૂર્ણ છે.
