એક ગામમાં એક માણસ પાસે 19 ઊંટ હતા.
એક દિવસ એ વ્યક્તિનું અવસાન થયું.
મૃત્યુ પછી વસિયત વાંચવામાં આવી હતી. જેમાં લખ્યું હતું કે:
મારા 19 ઊંટમાંથી અડધો ભાગ મારા પુત્રને આપવો જોઈએ, 19 ઊંટમાંથી ચોથો ભાગ મારી પુત્રીને આપવો જોઈએ અને 19 ઊંટમાંથી પાંચમો ભાગ મારા નોકરને આપવો જોઈએ.
બધાને મૂંઝવણ હતી કે આ વિભાજન કેવી રીતે થવું જોઈએ?
19 ઊંટમાંથી અડધોઅડધ એટલે કે એક ઊંટ કાપવો પડશે, નહીં તો ઊંટ પોતે જ મરી જશે. જો આપણે એક કાપી નાખીએ, તો આપણી પાસે 18 બાકી રહી જશે, તેમાંથી એક ચતુર્થાંશ સાડા ચાર છે. પછી?
દરેક વ્યક્તિ ખૂબ જ મૂંઝવણમાં હતો. પછી બાજુના ગામમાંથી એક જ્ઞાની માણસને બોલાવવામાં આવ્યો.
પેલો જ્ઞાની માણસ ઊંટ પર સવાર થઈને આવ્યો, સમસ્યા સાંભળી, મનને થોડુંક લગાડ્યું, પછી કહ્યું, આ 19 ઊંટોમાં મારો ઊંટ ઉમેરો અને વહેંચી દો.
બધાએ વિચાર્યું કે એક વ્યક્તિ મરતો પાગલ છે, જે આવી વસિયત કર્યા પછી જતો રહ્યો, અને હવે આ બીજો પાગલ વ્યક્તિ આવી ગયો છે જે કહે છે કે મારો ઊંટ પણ તેમની વચ્ચે વહેંચી દો. તેમ છતાં બધાએ વિચાર્યું કે વાત સ્વીકારવામાં નુકસાન શું છે.
19+1=20.
10, 20 માંથી અડધા, પુત્રને આપ્યા.
20ના 5/4થી દીકરીને આપી.
4, 20 નો પાંચમો ભાગ, નોકરને આપ્યો.
10+5+4=19
એક ઊંટ બચી ગયો, જે જ્ઞાની માણસનો હતો...
તે તેની સાથે તેના ગામ પાછો ફર્યો.
આ રીતે 1 ઊંટ ઉમેરીને બાકીના 19 ઊંટને સુખ, શાંતિ, સંતોષ અને આનંદમાં વહેંચવામાં આવ્યા.
તેથી આપણા બધાના જીવનમાં 19 ઊંટ છે.
5 ઇન્દ્રિયો
(આંખો, નાક, જીભ, કાન, ચામડી)
5 કર્મેન્દ્રિયો
(હાથ, પગ, જીભ, મૂત્રમાર્ગ, ગુદા)
5 આત્માઓ
(પ્રાણ, અપન, સામના, વ્યાન, ઉડાન)
અને
4 અંતઃકરણ
(મન, બુદ્ધિ, ચિત્ત, અહંકાર)
કુલ 19 ઊંટ છે.
માણસ જીવનભર આ 19 ઊંટોની વહેંચણીમાં ફસાયેલો રહે છે.
અને જ્યાં સુધી એમાં મિત્રનું ઊંટ ન ઉમેરાય એટલે કે જીવન મિત્રો સાથે ન જીવાય... સ્વજનો સાથે, સુખ, શાંતિ, સંતોષ અને આનંદની પ્રાપ્તિ થઈ શકતી નથી.
