રામુના ઘરમાં ઘણા ઉંદરો રહેતા હતા. આ જ ઘરમાં એક બિલાડી પણ રહેતી હતી. જે ઉંદરો ખાઈને તેમની સંખ્યા ઘટાડી રહી હતી. હવે ઉંદરો એટલી બધી ડર અને ડરથી પોતાનું જીવન જીવી રહ્યા હતા કે જાણે આજે તેમના જીવનનો છેલ્લો દિવસ હતો. આ રીતે, કેટલાક ઉંદરો તે બિલાડીના ડરથી તેમના છિદ્રોમાંથી બહાર પણ ન આવ્યા. જેના કારણે તેઓને ખાવા માટે કંઈ ન મળ્યું જેના કારણે તેમનું મોત નીપજ્યું.
એક દિવસ ઉંદરોએ બિલાડીથી છુટકારો મેળવવા માટે મીટીંગ બોલાવી. બધા ઉંદરોએ પોતપોતાના મંતવ્યો વ્યક્ત કર્યા. પણ મને કોઈનો અભિપ્રાય ગમ્યો નહિ. ત્યારે એક બાળક ઉંદરે હળવેકથી કહ્યું - "મારી પાસે બિલાડીથી બચવા માટે ખૂબ જ સારો અને સરળ ઉપાય છે." બધા ઉંદર ખૂબ જ ઉત્સુકતા સાથે જાણવા માંગતા હતા.
ઉંદરે કહ્યું કે આપણે બિલાડીના ગળામાં ઘંટડી બાંધવી જોઈએ. ઘંટ વાગતા જ આપણે બધા સમજી જઈશું કે આપણો દુશ્મન આવી રહ્યો છે. પેલા નાના ઉંદરની યુક્તિ સાંભળીને બધા ઉંદર આનંદથી ઉછળી પડ્યા. પછી એક વૃદ્ધ ઉંદરે પૂછ્યું - "આ નાનકડા ઉંદરની યુક્તિઓ સારી છે. પરંતુ, બિલાડીના ગળે ઘંટડી કોણ બાંધશે?"
વાર્તામાંથી શીખવું:
કહેવામાં અને કરવામાં ઘણો ફરક છે.
Edited By- Monica sahu
