Moral Story- રાહુલ કોઈ શહેરમાં પાંચમા ધોરણમાં ભણતો હતો. ઉનાળાની રજાઓ આવી. રાહુલ ગામમાં તેના મામાના ઘરે ગયો હતો. ત્યાં પહોંચ્યા પછી તેણે જોયું કે ખુલ્લા મેદાનો, કોઠારો અને બગીચાઓમાં ઝાડ પર પાકેલી કેરીઓ લટકતી હતી. આ બધું જોઈ રાહુલ આનંદથી ઉછળી પડ્યો. તે કોયલનો મીઠો અવાજ પણ સાંભળી શકતો હતો. સાંજના પવન પણ ઠંડો ફૂંકાઈ રહ્યો હતો.
આ બધું જોઈને રાહુલ પોતાની જાતને રોકી ન શક્યો. અને તેણે પોતાની સાથે લાવેલી નોટબુકના પાના ફાડી નાખ્યા અને તેને વહાણ બનાવીને ઉડાવવા લાગ્યા. પવન જોરથી ફૂંકાઈ રહ્યો હતો, જેના કારણે રાહુલને પેપર પ્લેન ઉડાવવામાં ખૂબ જ મજા આવી રહી હતી. થોડી જ વારમાં રાહુલે પોતાની નોટબુકના બધાં પાનાં ફાડીને જહાજ બનાવી લીધુ.
રાહુલને આગળ સમજાવતાં તેના મામાએ કહ્યું, “દીકરા, આ લીલાછમ વૃક્ષો અને છોડ જે તું જોઈ રહ્યો છે, આ તે જ છે જેને કાપીને તેની કોપી બનાવવામાં આવે છે.” જરા વિચારો, તમારી જેમ બધાં બાળકો નવાં પાનાં ફાડીને નૌકાઓ અને વહાણો બનાવીને તેનો નાશ કરે તો કેટલું નુકસાન થશે. રાહુલ તેના મામાને પૂછે છે - "તો પછી હુ જૂની કોપી ફાડીને તેના વહાણ બનાવી શકીએ, છે ?"
તેના મામા રાહુલને કહે છે - "અમે જૂની કોપીનો ઉપયોગ રફ માટે કરીએ છે . ત્યાર બાદ અમે તે કોપીઓને ભંગારના વેપારીને વેચતા હતા. જેમાંથી અમને થોડા પૈસા મળતા હતા અને તે કોપી ફરીથી રિસાયકલ કરીને અખબારો બની જાય છે. આ રીતે વૃક્ષો કાપવાનું કામ અમુક અંશે ઓછું થાય છે.
કારણ કે આપણને ઓક્સિજન માત્ર વૃક્ષોમાંથી જ મળે છે. આ જ કારણ છે કે અમે શાળામાં વધુને વધુ વૃક્ષો વાવવા માટે પ્રેરિત છીએ. રાહુલ તેના મામાને વચન આપે છે કે હવે તે કોઈ પણ રીતે પાના નષ્ટ નહીં કરે. અને તે તેના મામા વચન આપે છે કે તે બાળકોને તેની શાળામાં આવું કરતા રોકશે.
નૈતિક પાઠ:
આપણે કોપી પુસ્તકોનો બગાડ ન કરવો જોઈએ. તેના બદલે તેને રિસાયકલ કરવું જોઈએ.
